27 жніўня 1924 года ў Ваўкавыску нарадзіўся данскі казак, член Аб’яднання Лейб-Гвардыі Атаманскага палка, ганаровы член Аб’яднання журналістаў казацтва ў Расеі, палкоўнік УВД Георгій Мітрафанавіч МАІСЕЕЎ.

Усё сваё жыццё: у юныя гады з вінтоўкай, а ў сталым узросце з пяром, Георгій Мітрафанавіч верна служыў Белай Ідэі ў імя адраджэння Гістарычнай Расеі, казацтву. Паходзіў з ваеннай сям’і. Бацька — стары карнілавец (з самых першых), генерал-маёр, удзельнік трох войнаў: Першай сусветнай, Грамадзянскай, Другой сусветнай. Маці Надзея Васільеўна, народжаная Мураўёва-Амурская. Жонка Алена Фамінішна. Дзве дачкі і два сыны, унукі і ўнучка. Удзельнік Другой сусветнай вайны, паступіў на ваенную службу пасля польскай катастрофы. Пазней — «1-я Руская нацыянальная армія» генерала Смыслоўскага”. У 1945-1949 гг. вучыўся на архітэктурным факультэце Мюнхенскага ўніверсітэта. Некалькі гадоў прапрацаваў па спецыяльнасці інжынер-будаўнік ў Саудаўскай Аравіі. Архітэктар-кансультант па планіроўцы шпіталяў. У сярэдзіне 80-х гг. на пасадзе адмысловага кансультанта па медыцынскіх будынках адной з фірмаў у Дзюсельдорфе. Старэйшы член Каралеўскага аўстралійскага інстытута архітэктараў. Заслужаны член Каралеўскага інстытута брытанскіх архітэктараў. У 1984-1987 гг. быў на пасадзе начальніка канадскага пададдзела Рускага Грамадска-вайсковага Саюза, член Вярхоўнага Савета РІС-О, Генеральны Сакратар, Царкоўна-грамадскі дзеяч РПЦЗ. Узнагароджаны памятным Крыжам «Ліенц. 1945-2000», Акунава-Азаранкава. З 1990 года выходзіць яго стварэнне, ваенна-палітычны штомесячнік «Белы Лісток». Аўтар кнігі «Старонкі жыцця. Паўраман-паўбыль. 1939-1943», Антарыё, 2004 г. Першая частка пачынаецца з падзей 1939 года, другая апісвае адступленне казачых фарміраванняў увосень 1945, бежанскія гады ў Празе і Мюнхене, трэцяя — эміграцыя сям’і Маісеевых ў Аўстралію і жыццё яго да пераезду ў Канаду. Маісееў быў рознабакова здольны, таленавіты і акрамя літаратурнай нівы, у рэдкі вольны свой час маляваў і пісаў акварэллю карціны, ландшафты, коннікаў, казакоў. Супрацоўнічаў з часопісамі «Станіца», «Казачы Погляд», «Казачiй Архивъ». Георгій Мітрафанавіч любіў казачы фальклор, рускую народную песню. Жыва цікавіўся постсавецкім перыядам Расеі і шчыра хварэў за яе лёс, удзельнічаючы па меры сіл у дбайнай прапагандзе Гістарычнай Расеі. У сярэдзіне 80-х гг. па праекце Маісеева была выбудаваная ў Атаве царква-помнік Тысячагоддзя Хрышчэння Русі, а пабудаваны быў храм на ахвяраванні, якія паступалі з усіх канцоў Рускага Замежжа.

Маісееў памёр 21 сакавіка 2013 года ў Канадзе, Атава. Малодшая дачка Святлана памерла адразу праз два дні пасля смерці бацькі, не вынесучы гора. Адпяванне Георгія Маісеева і яго дачкі Святланы адбылося 24 сакавіка 2013 года ў саборы св. Блажэннай Ксеніі Пецярбуржскай у Атаве.