У 1869 годзе (канкрэтная дата, на жаль, невядомая) у Ваўкавыску нарадзіўся рускі інжынер, актывіст рускай меньшасці ў Польшчы, сенатар Рэчы Паспалітай Мацей КАСПЯРОВІЧ.

Пасля заканчэння філалагічнага ліцэя ў Менску і рамеснай навучэльні ў Вільні паступіў у тэхнічны інстытут у Санкт-Пецярбургу, затым вучыўся ў інстытуце дарог і транспарту, у 1894 годзе атрымаў дыплом інжынера. Пасля заканчэння працаваў асістэнтам на катэдры матэматыкі і геадэзіі інстытута дарог і транспарту, але сваю прафесійную кар’еру звязаў з чыгункай, якая хутка развівалася ў той час у Расеі. Спачатку быў інспектарам чыгуначных майстэрняў ў Санкт-Пецярбургу, у 1897 годзе начальнік дыстанцыі шляху Масква-Кіеў-Варонеж, начальнік руху: ад 1898 г. паўночна-заходняй каляіны ў Варшаве, ў 1907 годзе трох аддзелаў з цэнтрам у Вільні, ад 1908 г. паўночна-заходняй каляіны ў Санкт-Пецярбургу, ад 1912 г. Сызрана-Вяземскай чыгункі, а ў 1916 годзе ўзначаліў яе.

Падчас Першай сусветнай вайны прымаў удзел у аказанні дапамогі бежанцам, старшыня Асацыяцыі падтрымкі бежанцаў Калузе. У 1919 годзе падчас ССРЛіБ быў абраны дэпутатам Менскай гарадской Рады, займаў пасаду дарадцы. Пасля пераезду ў Польшчу ў 1920 годзе стаў на чале кіравання вузкакалейкі Польскай дзяржаўнай чыгункі ў Вільні.

У дваццатых гадах ХХ стагоддзя падтрымліваў сувязь з расейскімі актывістамі, якія пражывалі ў Польшчы. У красавіку 1926 г. ён быў адным з заснавальнікаў Рускага Нацыянальнага Адзінства ў Польшчы. Атрымаў мандат сенатара І кадэнцыі (1922-1927 гг.), Абраны па Палескаму ваяводству па спісе блока нацыянальных меншасцяў (нумар 16 у спісе). Ён быў членам беларускага клуба ў парламенце, беспартыйны. Уваходзіў у склад камісій: сувязі, бюджэтнай, замежных спраў і ваеннай.

Аўтар некалькіх публікацый, у тым ліку аб эксплуатацыі каляіны.

Далейшы лёс і дата смерці невядомыя. Магчыма, быў арыштаваны ў 1939 годзе савецкімі спецслужбамі.