Трэці адкрыты інтэлектуальны турнір «Белая тросць»: крокі насустрач

Калі вельмі коратка, турнір адбыўся зноў у Гародні, Мінск, Брэст і Ваўкавыск у гасцях, перамаглі , як і чакалася, “Скідзельскія буракі”.

Чалавек можа мець цудоўнае здароўе, але быць ментальна сляпы і глухі. Напрыклад, да таго, хто цябе чакае, арганізуе, выкладваецца. А ты не прыехаў. Лепш, калі ты аказаў павагу і наведаў мерапрыемства, хоць і не кожны можа далучыцца да зусім невядомага нам сусвету чалавека пазбаўленага зроку. Адчуваеш зусім па іншаму жыццё, калі сам возьмеш руку таго, хто цябе вітае, але не здольны адразу сціснуць тваю далонь. Калі з цікавасцю станеш на шалі, адзенеш танометр, якія табе ўголас адкажуць, даведаешся пра гульні і падкінеш у руках мячы са звонам. Заплюшчыш вочы і паспрабуеш адчуць мультфільм, спецыяльна агучаны. Глянеш на стомленыя твары каманд з Брэсту і Мінску, якія прыехалі біцца з вопытнымі мясцовымі інтэлектуаламі без значнага вопыту, зроку, фінансавання, але з вялікім жаданнем і натхненнем.

Чаму інтэлектуальны турнір “Белая трость” для мяне самы галоўны з неваўкавыскіх? Не толькі таму, што там цябе памятаюць, умомант запамінаюць імёны тваіх дзяцей, імкнуцца ўзнагародзіць кожную каманду. Не толькі ў “Кубка Волака і Высека” ёсць свая непаўторная аўра (дарэчы ўвесь час адчувалася, што Галіна Іванаўна Чарапок тут, з намі), ёсць яна і ў яшчэ зусім маладога мерапрыемства, дзе людзі з праблемамі зроку, пазбаўленыя ў параўнанні з намі да 70 % інфармацыйнага патоку, даказваюць сваю перавагу не толькі над сваёй бядой, але і над лепшымі эрудытамі рэгіёну. Не адразу прыходзіць у галаву, што менавіта падчас турніра яго госці робяць адзін крок насустрач тым, хто ўсё сваё жыццё цягнецца да ўласнай рэалізацыі.

 І, як прызналася Марына Бабіч, запэцкаеш карму, калі пойдзеш скандаліць-апеляваць лішняе ачко з мэтай усёж абыйсці гаспадароў, здолеўшых у чэснай і зацятай гульні з лепшымі камандамі Гродзеншчыны заваяваць другое месца. І як у выніку высветлілася, той бал нічога б не даў, акрамя ўнутранай агіды, усё роўна “Кремень” па ўсіх трох гульнях крыху, але саступіў другую пазіцыю “Умнікам”, стаўшы трэцім.

Нас не вельмі, на жаль, здзівіла, што ў ваўкавыскім раёне не хапіла ці то аўтобуса і грошай, ці то нейкіх маральных якасцей, каб выдаткаваць транспарт для ўдзелу знатакоў у, магчыма, самым гуманным інтэлектуальным спаборніцтве свету. Нам вельмі прыемна, што за некалькі гадзін пятніцы ўсе, хто збіраўся ехаць, знайшоў не самыя малыя грошы, і мы прыехалі туды, дзе нас цэняць, чакаюць і шануюць. Дзе сустракаюцца сусветы цемры і свету і знішчаюць паміж сабой мяжу. Хоць бы толькі і на адным гэтым турніры “Белая трость”.  Якому хочацца пажадаць заставацца моцным сваімі арганізатарамі і інтэлектуаламі. Героямі, што не здаюцца і перамагаюць. З паспяховым турнірам, з перамогай!